съобразителност

Речник на българския език

съобразѝтелност съществително име, женски род (тип 49) редактиране

Значение

Грешни изписвания (32)

  • саобразителнос
  • саобразителнус
  • саобразитилнос
  • саобразитилнус
  • саобръзителнос
  • саобръзителнус
  • саобръзитилнос
  • саобръзитилнус
  • саубразителнос
  • саубразителнус
  • саубразитилнос
  • саубразитилнус
  • саубръзителнос
  • саубръзителнус
  • саубръзитилнос
  • саубръзитилнус
  • съобразителнос
  • съобразителнус
  • съобразитилнос
  • съобразитилнус
  • съобръзителнос
  • съобръзителнус
  • съобръзитилнос
  • съобръзитилнус
  • съубразителнос
  • съубразителнус
  • съубразитилнос
  • съубразитилнус
  • съубръзителнос
  • съубръзителнус
  • съубръзитилнос
  • съубръзитилнус

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. съ-об-ра-зи-тел-ност
членувано съ-об-ра-зи-тел-ност-та
мн.ч. съ-об-ра-зи-тел-нос-ти
членувано съ-об-ра-зи-тел-нос-ти-те
звателна форма