богат

Речник на българския език

бога̀т прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

бога̀та, бога̀то, мн. бога̀ти, прил.
1. Който има в голямо количество материални блага — пари, имот, ценности; заможен, имотен, състоятелен. Богат човек.
2. Обилен, изобилен; в голямо количество. Богата трапеза. Богата библиотека.
3. Прен. Който има много ценни качества. Богата душа. Богат език.
нареч. бога̀то.

Грешни изписвания (1)

  • бугат

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. бо-гат
непълен член бо-га-тия
пълен член бо-га-ти-ят
ж. р. бо-га-та
членувано бо-га-та-та
ср. р. бо-га-то
членувано бо-га-то-то
мн. ч. бо-га-ти
членувано бо-га-ти-те