практичен

Речник на българския език

практѝчен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

практѝчна, практѝчно, мн. практѝчни, прил.
1. Който умее да се справя с практическите проблеми; делови. Практична жена.
2. Лесен, удобен за ползване; икономичен. Практична покупка. Практична дреха.
3. Пренебр. Който се нагажда, приспособява, за да си угоди.
същ. практѝчност, практичността̀, ж.

Грешни изписвания (3)

  • практичин
  • пръктичен
  • пръктичин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. прак-ти-чен
непълен член прак-тич-ния
пълен член прак-тич-ни-ят
ж. р. прак-тич-на
членувано прак-тич-на-та
ср. р. прак-тич-но
членувано прак-тич-но-то
мн. ч. прак-тич-ни
членувано прак-тич-ни-те