положителен

Речник на българския език

положѝтелен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

положѝтелна, положѝтелно, мн. положѝтелни, прил.
1. Който потвърждава, изразява съгласие; утвърдителен. Положителна оценка на проекта.
2. Който заслужава одобрение; полезен, добър. Положителна постъпка.
3. Който е сигурен, несъмнен. Положителни сведения.
4. Спец. Който е по-голям от нула. Положително число.
5. За оценка — различна от минималната (в България — от двойка).
същ. положѝтелност, положителността̀, ж. (в 3 знач.).

Грешни изписвания (15)

  • положителин
  • положитилен
  • положитилин
  • полужителен
  • полужителин
  • полужитилен
  • полужитилин
  • пуложителен
  • пуложителин
  • пуложитилен
  • пуложитилин
  • пулужителен
  • пулужителин
  • пулужитилен
  • пулужитилин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. по-ло-жи-те-лен
непълен член по-ло-жи-тел-ния
пълен член по-ло-жи-тел-ни-ят
ж. р. по-ло-жи-тел-на
членувано по-ло-жи-тел-на-та
ср. р. по-ло-жи-тел-но
членувано по-ло-жи-тел-но-то
мн. ч. по-ло-жи-тел-ни
членувано по-ло-жи-тел-ни-те