саможѝв
—
прилагателно име
(тип 76)
Значение
саможива, саможиво, мн. саможиви, прил. Който по природа не обича да общува с хора. Жена му е много саможива, не ходи никъде.
Синоними
Грешни изписвания (7)
- самужив
- съможив
- съмужив
- саможиф
- самужиф
- съможиф
- съмужиф
Словоформи
С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.
| ед. ч. | м. р. | са-мо-жив | |
|---|---|---|---|
| непълен член | са-мо-жи-вия | ||
| пълен член | са-мо-жи-ви-ят | ||
| ж. р. | са-мо-жи-ва | ||
| членувано | са-мо-жи-ва-та | ||
| ср. р. | са-мо-жи-во | ||
| членувано | са-мо-жи-во-то | ||
| мн. ч. | са-мо-жи-ви | ||
| членувано | са-мо-жи-ви-те | ||