проницателност

Речник на българския език

проница̀телност съществително име, женски род (тип 49) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • пронецателност
  • пронецателнуст
  • пронецатилност
  • пронецатилнуст
  • проницателнуст
  • проницатилност
  • проницатилнуст
  • прунецателност
  • прунецателнуст
  • прунецатилност
  • прунецатилнуст
  • пруницателност
  • пруницателнуст
  • пруницатилност
  • пруницатилнуст
  • пронецателнос
  • пронецателнус
  • пронецатилнос
  • пронецатилнус
  • проницателнос
  • проницателнус
  • проницатилнос
  • проницатилнус
  • прунецателнос
  • прунецателнус
  • прунецатилнос
  • прунецатилнус
  • пруницателнос
  • пруницателнус
  • пруницатилнос
  • пруницатилнус

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. про-ни-ца-тел-ност
членувано про-ни-ца-тел-ност-та
мн.ч. про-ни-ца-тел-нос-ти
членувано про-ни-ца-тел-нос-ти-те
звателна форма