оспорим

Речник на българския език

1. оспорѝм прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Грешни изписвания (3)

  • оспурим
  • успорим
  • успурим

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. ос-по-рим
непълен член ос-по-ри-мия
пълен член ос-по-ри-ми-ят
ж. р. ос-по-ри-ма
членувано ос-по-ри-ма-та
ср. р. ос-по-ри-мо
членувано ос-по-ри-мо-то
мн. ч. ос-по-ри-ми
членувано ос-по-ри-ми-те

2. оспорим — сег. вр., 1 л., мн. ч.

оспорим е производна форма на оспоря (сег. вр., 1 л., мн. ч.).