оправдателен

Речник на българския език

оправда̀телен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

оправда̀телна, оправда̀телно, мн. оправда̀телни, прил. Който съдържа оправдание.

Грешни изписвания (15)

  • оправдателин
  • оправдатилен
  • оправдатилин
  • опръвдателен
  • опръвдателин
  • опръвдатилен
  • опръвдатилин
  • управдателен
  • управдателин
  • управдатилен
  • управдатилин
  • упръвдателен
  • упръвдателин
  • упръвдатилен
  • упръвдатилин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. оп-рав-да-те-лен
непълен член оп-рав-да-тел-ния
пълен член оп-рав-да-тел-ни-ят
ж. р. оп-рав-да-тел-на
членувано оп-рав-да-тел-на-та
ср. р. оп-рав-да-тел-но
членувано оп-рав-да-тел-но-то
мн. ч. оп-рав-да-тел-ни
членувано оп-рав-да-тел-ни-те