рудиментарен

Речник на българския език

рудимента̀рен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

рудиментарна, рудиментарно, мн. рудиментарни, прил. Зачатъчен, първичен, елементарен, основен. Рудиментарна наука. Рудиментарни органи.

Грешни изписвания (15)

  • родементарен
  • родементарин
  • родеминтарен
  • родеминтарин
  • родиментарен
  • родиментарин
  • родиминтарен
  • родиминтарин
  • рудементарен
  • рудементарин
  • рудеминтарен
  • рудеминтарин
  • рудиментарин
  • рудиминтарен
  • рудиминтарин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. ру-ди-мен-та-рен
непълен член ру-ди-мен-тар-ния
пълен член ру-ди-мен-тар-ни-ят
ж. р. ру-ди-мен-тар-на
членувано ру-ди-мен-тар-на-та
ср. р. ру-ди-мен-тар-но
членувано ру-ди-мен-тар-но-то
мн. ч. ру-ди-мен-тар-ни
членувано ру-ди-мен-тар-ни-те