покрит

Речник на българския език

1. покрѝт прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Грешни изписвания (2)

  • пукрит
  • покрид

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. пок-рит
непълен член пок-ри-тия
пълен член пок-ри-ти-ят
ж. р. пок-ри-та
членувано пок-ри-та-та
ср. р. пок-ри-то
членувано пок-ри-то-то
мн. ч. пок-ри-ти
членувано пок-ри-ти-те

2. покрит — мин. страд. прич. м. р.

покрит е производна форма на покрия (мин. страд. прич. м. р.).