умиротворяване

Речник на българския език

умиротворя̀ване съществително име, среден род (тип 71) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • омеротворяване
  • омеротворявъне
  • омеротвуряване
  • омеротвурявъне
  • омерутворяване
  • омерутворявъне
  • омерутвуряване
  • омерутвурявъне
  • омиротворяване
  • омиротворявъне
  • омиротвуряване
  • омиротвурявъне
  • омирутворяване
  • омирутворявъне
  • омирутвуряване
  • омирутвурявъне
  • умеротворяване
  • умеротворявъне
  • умеротвуряване
  • умеротвурявъне
  • умерутворяване
  • умерутворявъне
  • умерутвуряване
  • умерутвурявъне
  • умиротворявъне
  • умиротвуряване
  • умиротвурявъне
  • умирутворяване
  • умирутворявъне
  • умирутвуряване
  • умирутвурявъне

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. уми-рот-во-ря-ва-не
членувано уми-рот-во-ря-ва-не-то
мн.ч. уми-рот-во-ря-ва-ния
членувано уми-рот-во-ря-ва-ни-я-та