прокобен

Речник на българския език

1. проко̀бен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

прокобна, прокобно, мн. прокобни, прил. Който прокобява, който вещае нещастие. Прокобен сън.

Грешни изписвания (3)

  • прокобин
  • прукобен
  • прукобин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. про-ко-бен
непълен член про-коб-ния
пълен член про-коб-ни-ят
ж. р. про-коб-на
членувано про-коб-на-та
ср. р. про-коб-но
членувано про-коб-но-то
мн. ч. про-коб-ни
членувано про-коб-ни-те

2. прокобен — мин. страд. прич. м. р.

прокобен е производна форма на прокобя (мин. страд. прич. м. р.).