поучителен

Речник на българския език

поучѝтелен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

поучѝтелна, поучѝтелно, мн. поучѝтелни, прил. Който служи за поучение, поука; обогатяващ със знание, опит. Поучителна книга.

Грешни изписвания (15)

  • поочителен
  • поочителин
  • поочитилен
  • поочитилин
  • поучителин
  • поучитилен
  • поучитилин
  • пуочителен
  • пуочителин
  • пуочитилен
  • пуочитилин
  • пуучителен
  • пуучителин
  • пуучитилен
  • пуучитилин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. по-у-чи-те-лен
непълен член по-у-чи-тел-ния
пълен член по-у-чи-тел-ни-ят
ж. р. по-у-чи-тел-на
членувано по-у-чи-тел-на-та
ср. р. по-у-чи-тел-но
членувано по-у-чи-тел-но-то
мн. ч. по-у-чи-тел-ни
членувано по-у-чи-тел-ни-те