подставка

Речник на българския език

подста̀вка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. подста̀вки, ж. Остар. Приспособление, върху което стои нещо; поставка, подложка.

Грешни изписвания (15)

  • подставкъ
  • подстафка
  • подстафкъ
  • потставка
  • потставкъ
  • потстафка
  • потстафкъ
  • пудставка
  • пудставкъ
  • пудстафка
  • пудстафкъ
  • путставка
  • путставкъ
  • путстафка
  • путстафкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. под-с-тав-ка
членувано под-с-тав-ка-та
мн.ч. под-с-тав-ки
членувано под-с-тав-ки-те
звателна форма