организатор

Речник на българския език

организа̀тор съществително име, мъжки род (тип 7a) редактиране

Значение

мн. организа̀тори, м. Този, който организира нещо.
прил. организа̀торски, организа̀торска, организа̀торско, мн. организа̀торски. Организаторски талант.

Грешни изписвания (15)

  • органезатор
  • органезатур
  • организатур
  • оргънезатор
  • оргънезатур
  • оргънизатор
  • оргънизатур
  • урганезатор
  • урганезатур
  • урганизатор
  • урганизатур
  • ургънезатор
  • ургънезатур
  • ургънизатор
  • ургънизатур

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ор-га-ни-за-тор
непълен член ор-га-ни-за-то-ра
пълен член ор-га-ни-за-то-рът
мн.ч. ор-га-ни-за-то-ри
членувано ор-га-ни-за-то-ри-те
бройна форма ор-га-ни-за-то-ри
звателна форма ор-га-ни-за-то-ре