оборим

Речник на българския език

1. обо̀рим прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Грешни изписвания (3)

  • оборем
  • уборем
  • уборим

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. обо-рим
непълен член обо-ри-мия
пълен член обо-ри-ми-ят
ж. р. обо-ри-ма
членувано обо-ри-ма-та
ср. р. обо-ри-мо
членувано обо-ри-мо-то
мн. ч. обо-ри-ми
членувано обо-ри-ми-те

2. оборим — сег. вр., 1 л., мн. ч.

оборим е производна форма на оборя (сег. вр., 1 л., мн. ч.).