драгоценност

Речник на българския език

драгоцѐнност съществително име, женски род (тип 49) редактиране

Значение

драгоценността̀, мн. драгоцѐнности, ж. Остар.
1. Само ед. Качество на драгоценен.
2. Обикн. мн. Скъпи вещи, накити; скъпоценност.

Грешни изписвания (31)

  • драгоценнуст
  • драгоценост
  • драгоценуст
  • драгуценност
  • драгуценнуст
  • драгуценост
  • драгуценуст
  • дръгоценност
  • дръгоценнуст
  • дръгоценост
  • дръгоценуст
  • дръгуценност
  • дръгуценнуст
  • дръгуценост
  • дръгуценуст
  • драгоценнос
  • драгоценнус
  • драгоценос
  • драгоценус
  • драгуценнос
  • драгуценнус
  • драгуценос
  • драгуценус
  • дръгоценнос
  • дръгоценнус
  • дръгоценос
  • дръгоценус
  • дръгуценнос
  • дръгуценнус
  • дръгуценос
  • дръгуценус

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. дра-го-цен-ност
членувано дра-го-цен-ност-та
мн.ч. дра-го-цен-нос-ти
членувано дра-го-цен-нос-ти-те
звателна форма