самоувѐрен
—
прилагателно име
(тип 76)
Значение
самоуверена, самоуверено, мн. самоуверени, прил.
1. Който е уверен в силите и възможностите си.
2. Който е прекалено уверен в себе си; самонадеян, самомнителен.
3. Който е изпълнен или изразява увереност, решителност, самомнителност, наглост. Самоуверен поглед. Самоуверена походка. ___ същ. самоувереност, самоувереността, ж. Проявявам самоувереност. __ нареч. самоуверено. Говоря самоуверено. Държа се самоуверено._
1. Който е уверен в силите и възможностите си.
2. Който е прекалено уверен в себе си; самонадеян, самомнителен.
3. Който е изпълнен или изразява увереност, решителност, самомнителност, наглост. Самоуверен поглед. Самоуверена походка. ___ същ. самоувереност, самоувереността, ж. Проявявам самоувереност. __ нареч. самоуверено. Говоря самоуверено. Държа се самоуверено._
Синоними
Грешни изписвания (15)
- самооверен
- самооверин
- самоуверин
- самуоверен
- самуоверин
- самууверен
- самууверин
- съмооверен
- съмооверин
- съмоуверен
- съмоуверин
- съмуоверен
- съмуоверин
- съмууверен
- съмууверин
Словоформи
С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.
| ед. ч. | м. р. | са-мо-у-ве-рен | |
|---|---|---|---|
| непълен член | са-мо-у-ве-ре-ния | ||
| пълен член | са-мо-у-ве-ре-ни-ят | ||
| ж. р. | са-мо-у-ве-ре-на | ||
| членувано | са-мо-у-ве-ре-на-та | ||
| ср. р. | са-мо-у-ве-ре-но | ||
| членувано | са-мо-у-ве-ре-но-то | ||
| мн. ч. | са-мо-у-ве-ре-ни | ||
| членувано | са-мо-у-ве-ре-ни-те | ||