самоуверено

Речник на българския език

1. самоувѐрено наречие (тип 188) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • самооверено
  • самооверену
  • самооверино
  • самооверину
  • самоуверену
  • самоуверино
  • самоуверину
  • самуоверено
  • самуоверену
  • самуоверино
  • самуоверину
  • самууверено
  • самууверену
  • самууверино
  • самууверину
  • съмооверено
  • съмооверену
  • съмооверино
  • съмооверину
  • съмоуверено
  • съмоуверену
  • съмоуверино
  • съмоуверину
  • съмуоверено
  • съмуоверену
  • съмуоверино
  • съмуоверину
  • съмууверено
  • съмууверену
  • съмууверино
  • съмууверину

2. самоуверено — ср. р.

самоуверено е производна форма на самоуверен (ср. р.).