просветлен

Речник на българския език

1. просветлен прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. прос-вет-лен
непълен член прос-вет-ле-ния
пълен член прос-вет-ле-ни-ят
ж. р. прос-вет-ле-на
членувано прос-вет-ле-на-та
ср. р. прос-вет-ле-но
членувано прос-вет-ле-но-то
мн. ч. прос-вет-ле-ни
членувано прос-вет-ле-ни-те

2. просветлен — мин. страд. прич. м. р.

просветлен е производна форма на просветля (мин. страд. прич. м. р.).