похитен

Речник на българския език

1. похитен прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. по-хи-тен
непълен член по-хи-те-ния
пълен член по-хи-те-ни-ят
ж. р. по-хи-те-на
членувано по-хи-те-на-та
ср. р. по-хи-те-но
членувано по-хи-те-но-то
мн. ч. по-хи-те-ни
членувано по-хи-те-ни-те

2. похитен — мин. страд. прич. м. р.

похитен е производна форма на похитя (мин. страд. прич. м. р.).