инвариантен

Речник на българския език

инвариа̀нтен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • енвареантен
  • енвареантин
  • енвариантен
  • енвариантин
  • енвъреантен
  • енвъреантин
  • енвъриантен
  • енвъриантин
  • инвареантен
  • инвареантин
  • инвариантин
  • инвъреантен
  • инвъреантин
  • инвъриантен
  • инвъриантин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. ин-ва-ри-ан-тен
непълен член ин-ва-ри-ан-т-ния
пълен член ин-ва-ри-ан-т-ни-ят
ж. р. ин-ва-ри-ан-т-на
членувано ин-ва-ри-ан-т-на-та
ср. р. ин-ва-ри-ан-т-но
членувано ин-ва-ри-ан-т-но-то
мн. ч. ин-ва-ри-ан-т-ни
членувано ин-ва-ри-ан-т-ни-те