субординация

Речник на българския език

субордина̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. субордина̀ции, ж. Система, при която по-нисшите се подчиняват на по-висшите; подчинение.
прил. субординацио̀нен, субординацио̀нна, субординацио̀нно, мн. субординацио̀нни. Субординационни отношения между простите изречения в състава на сложното.

Грешни изписвания (47)

  • соборденацеа
  • соборденацеъ
  • соборденацея
  • соборденациа
  • соборденациъ
  • соборденация
  • собординацеа
  • собординацеъ
  • собординацея
  • собординациа
  • собординациъ
  • собординация
  • собурденацеа
  • собурденацеъ
  • собурденацея
  • собурденациа
  • собурденациъ
  • собурденация
  • собурдинацеа
  • собурдинацеъ
  • собурдинацея
  • собурдинациа
  • собурдинациъ
  • собурдинация
  • суборденацеа
  • суборденацеъ
  • суборденацея
  • суборденациа
  • суборденациъ
  • суборденация
  • субординацеа
  • субординацеъ
  • субординацея
  • субординациа
  • субординациъ
  • субурденацеа
  • субурденацеъ
  • субурденацея
  • субурденациа
  • субурденациъ
  • субурденация
  • субурдинацеа
  • субурдинацеъ
  • субурдинацея
  • субурдинациа
  • субурдинациъ
  • субурдинация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. су-бор-ди-на-ция
членувано су-бор-ди-на-ци-я-та
мн.ч. су-бор-ди-на-ции
членувано су-бор-ди-на-ци-и-те
звателна форма