противомярка

Речник на българския език

противомя̀рка съществително име, женски род (тип 43a) редактиране

Значение

мн. противомерки, ж. Мярка за недопускане на нещо.

Грешни изписвания (15)

  • протевомярка
  • протевомяркъ
  • протевумярка
  • протевумяркъ
  • противомяркъ
  • противумярка
  • противумяркъ
  • прутевомярка
  • прутевомяркъ
  • прутевумярка
  • прутевумяркъ
  • прутивомярка
  • прутивомяркъ
  • прутивумярка
  • прутивумяркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. про-ти-во-мяр-ка
членувано про-ти-во-мяр-ка-та
мн.ч. про-ти-во-мер-ки
членувано про-ти-во-мер-ки-те
звателна форма