напорите

Речник на българския език

1. напорите — мн. ч. членувано

напорите е производна форма на напор (мн. ч. членувано).

2. напорите — сег. вр., 2 л., мн. ч.

напорите е производна форма на напоря (сег. вр., 2 л., мн. ч.).