ДИСКРИМИНАЦИЯ

Речник на българския език

дискримина̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

мн. дискримина̀ции, ж. Ограничаване на правата или лишаване от права на група граждани по някакъв признак. Расова дискриминация.
прил. дискриминацио̀нен, дискриминацио̀нна, дискриминацио̀нно, мн. дискриминацио̀нни.

Грешни изписвания (47)

  • дескременацеа
  • дескременацеъ
  • дескременацея
  • дескременациа
  • дескременациъ
  • дескременация
  • дескреминацеа
  • дескреминацеъ
  • дескреминацея
  • дескреминациа
  • дескреминациъ
  • дескреминация
  • дескрименацеа
  • дескрименацеъ
  • дескрименацея
  • дескрименациа
  • дескрименациъ
  • дескрименация
  • дескриминацеа
  • дескриминацеъ
  • дескриминацея
  • дескриминациа
  • дескриминациъ
  • дескриминация
  • дискременацеа
  • дискременацеъ
  • дискременацея
  • дискременациа
  • дискременациъ
  • дискременация
  • дискреминацеа
  • дискреминацеъ
  • дискреминацея
  • дискреминациа
  • дискреминациъ
  • дискреминация
  • дискрименацеа
  • дискрименацеъ
  • дискрименацея
  • дискрименациа
  • дискрименациъ
  • дискрименация
  • дискриминацеа
  • дискриминацеъ
  • дискриминацея
  • дискриминациа
  • дискриминациъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. дис-к-ри-ми-на-ция
членувано дис-к-ри-ми-на-ци-я-та
мн.ч. дис-к-ри-ми-на-ции
членувано дис-к-ри-ми-на-ци-и-те
звателна форма