АРХИТЕКТУРА

Речник на българския език

архитекту̀ра съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

ж., само ед.
1. Наука и изкуство за проектиране, изграждане и художествено оформяне на строителни обекти.
2. Строителен стил.
прил. архитекту̀рен, архитекту̀рна, архитекту̀рно, мн. архитекту̀рни. Архитектурен проект. Архитектурен паметник.

Грешни изписвания (15)

  • архетектура
  • архетектуръ
  • архетиктура
  • архетиктуръ
  • архитектуръ
  • архитиктура
  • архитиктуръ
  • ърхетектура
  • ърхетектуръ
  • ърхетиктура
  • ърхетиктуръ
  • ърхитектура
  • ърхитектуръ
  • ърхитиктура
  • ърхитиктуръ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ар-хи-тек-ту-ра
членувано ар-хи-тек-ту-ра-та
мн.ч. ар-хи-тек-ту-ри
членувано ар-хи-тек-ту-ри-те
звателна форма