урегулиран

Речник на българския език

1. урегулѝран прилагателно име (тип 76) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • ореголиран
  • ореголирън
  • орегулиран
  • орегулирън
  • ориголиран
  • ориголирън
  • оригулиран
  • оригулирън
  • уреголиран
  • уреголирън
  • урегулирън
  • уриголиран
  • уриголирън
  • уригулиран
  • уригулирън

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. уре-гу-ли-ран
непълен член уре-гу-ли-ра-ния
пълен член уре-гу-ли-ра-ни-ят
ж. р. уре-гу-ли-ра-на
членувано уре-гу-ли-ра-на-та
ср. р. уре-гу-ли-ра-но
членувано уре-гу-ли-ра-но-то
мн. ч. уре-гу-ли-ра-ни
членувано уре-гу-ли-ра-ни-те

2. урегулиран — мин. страд. прич. м. р.

урегулиран е производна форма на урегулирам (мин. страд. прич. м. р.).