турско-италиански

Речник на българския език

ту̀рско-италиа̀нски прилагателно име (тип 78) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • турско-еталеански
  • турско-еталиански
  • турско-еталиянски
  • турско-еталянски
  • турско-етълеански
  • турско-етълиански
  • турско-етълиянски
  • турско-етълянски
  • турско-италеански
  • турско-италиянски
  • турско-италянски
  • турско-итълеански
  • турско-итълиански
  • турско-итълиянски
  • турско-итълянски
  • турску-еталеански
  • турску-еталиански
  • турску-еталиянски
  • турску-еталянски
  • турску-етълеански
  • турску-етълиански
  • турску-етълиянски
  • турску-етълянски
  • турску-италеански
  • турску-италиански
  • турску-италиянски
  • турску-италянски
  • турску-итълеански
  • турску-итълиански
  • турску-итълиянски
  • турску-итълянски

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ки
непълен член тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-кия
пълен член тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ки-ят
ж. р. тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ка
членувано тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ка-та
ср. р. тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ко
членувано тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ко-то
мн. ч. тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ки
членувано тур-с-ко-и-та-ли-ан-с-ки-те