самохвалка

Речник на българския език

самохва̀лка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. самохвалки, ж. Жена самохвалко.

Грешни изписвания (15)

  • самофалка
  • самофалкъ
  • самохвалкъ
  • самуфалка
  • самуфалкъ
  • самухвалка
  • самухвалкъ
  • съмофалка
  • съмофалкъ
  • съмохвалка
  • съмохвалкъ
  • съмуфалка
  • съмуфалкъ
  • съмухвалка
  • съмухвалкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-мох-вал-ка
членувано са-мох-вал-ка-та
мн.ч. са-мох-вал-ки
членувано са-мох-вал-ки-те
звателна форма