самоснимачка

Речник на българския език

самоснима̀чка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

ж., само ед. Приспособление към фотоапарат за самостоятелно снимане, без участието на човек. Апаратът е на самоснимачка.

Грешни изписвания (15)

  • самоснемачка
  • самоснемачкъ
  • самоснимачкъ
  • самуснемачка
  • самуснемачкъ
  • самуснимачка
  • самуснимачкъ
  • съмоснемачка
  • съмоснемачкъ
  • съмоснимачка
  • съмоснимачкъ
  • съмуснемачка
  • съмуснемачкъ
  • съмуснимачка
  • съмуснимачкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-мос-ни-мач-ка
членувано са-мос-ни-мач-ка-та
мн.ч. са-мос-ни-мач-ки
членувано са-мос-ни-мач-ки-те
звателна форма