самозакалка

Речник на българския език

самозака̀лка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • самозакалкъ
  • самозъкалка
  • самозъкалкъ
  • самузакалка
  • самузакалкъ
  • самузъкалка
  • самузъкалкъ
  • съмозакалка
  • съмозакалкъ
  • съмозъкалка
  • съмозъкалкъ
  • съмузакалка
  • съмузакалкъ
  • съмузъкалка
  • съмузъкалкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-мо-за-кал-ка
членувано са-мо-за-кал-ка-та
мн.ч. са-мо-за-кал-ки
членувано са-мо-за-кал-ки-те
звателна форма