самобръсначка

Речник на българския език

самобръсна̀чка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. самобръсначки, ж. Уред с ножче за самостоятелно бръснене. Електрическа самобръсначка. Ръчна самобръсначка.

Грешни изписвания (15)

  • самобрасначка
  • самобрасначкъ
  • самобръсначкъ
  • самубрасначка
  • самубрасначкъ
  • самубръсначка
  • самубръсначкъ
  • съмобрасначка
  • съмобрасначкъ
  • съмобръсначка
  • съмобръсначкъ
  • съмубрасначка
  • съмубрасначкъ
  • съмубръсначка
  • съмубръсначкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. са-моб-ръс-нач-ка
членувано са-моб-ръс-нач-ка-та
мн.ч. са-моб-ръс-нач-ки
членувано са-моб-ръс-нач-ки-те
звателна форма