рецитаторка

Речник на българския език

рецита̀торка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. рецитаторки, ж. Жена рецитатор.

Грешни изписвания (15)

  • рецетаторка
  • рецетаторкъ
  • рецетатурка
  • рецетатуркъ
  • рецитаторкъ
  • рецитатурка
  • рецитатуркъ
  • рицетаторка
  • рицетаторкъ
  • рицетатурка
  • рицетатуркъ
  • рицитаторка
  • рицитаторкъ
  • рицитатурка
  • рицитатуркъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ре-ци-та-тор-ка
членувано ре-ци-та-тор-ка-та
мн.ч. ре-ци-та-тор-ки
членувано ре-ци-та-тор-ки-те
звателна форма