регламентация

Речник на българския език

регламента̀ция съществително име, женски род (тип 47) редактиране

Значение

ж., само ед. Установяване на регламент.

Грешни изписвания (47)

  • регламентациъ
  • регламентацеа
  • регламентацеъ
  • регламентацея
  • регламентациа
  • регламинтацеа
  • регламинтацеъ
  • регламинтацея
  • регламинтациа
  • регламинтациъ
  • регламинтация
  • реглъментацеа
  • реглъментацеъ
  • реглъментацея
  • реглъментациа
  • реглъментациъ
  • реглъментация
  • реглъминтацеа
  • реглъминтацеъ
  • реглъминтацея
  • реглъминтациа
  • реглъминтациъ
  • реглъминтация
  • ригламентацеа
  • ригламентацеъ
  • ригламентацея
  • ригламентациа
  • ригламентациъ
  • ригламентация
  • ригламинтацеа
  • ригламинтацеъ
  • ригламинтацея
  • ригламинтациа
  • ригламинтациъ
  • ригламинтация
  • риглъментацеа
  • риглъментацеъ
  • риглъментацея
  • риглъментациа
  • риглъментациъ
  • риглъментация
  • риглъминтацеа
  • риглъминтацеъ
  • риглъминтацея
  • риглъминтациа
  • риглъминтациъ
  • риглъминтация

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. рег-ла-мен-та-ция
членувано рег-ла-мен-та-ци-я-та
мн.ч. рег-ла-мен-та-ции
членувано рег-ла-мен-та-ци-и-те
звателна форма