разпоредителка

Речник на българския език

разпоредѝтелка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. разпоредителки, ж. Жена разпоредител.

Грешни изписвания (31)

  • разпоредителкъ
  • разпоредитилка
  • разпоредитилкъ
  • разпоридителка
  • разпоридителкъ
  • разпоридитилка
  • разпоридитилкъ
  • разпуредителка
  • разпуредителкъ
  • разпуредитилка
  • разпуредитилкъ
  • разпуридителка
  • разпуридителкъ
  • разпуридитилка
  • разпуридитилкъ
  • ръзпоредителка
  • ръзпоредителкъ
  • ръзпоредитилка
  • ръзпоредитилкъ
  • ръзпоридителка
  • ръзпоридителкъ
  • ръзпоридитилка
  • ръзпоридитилкъ
  • ръзпуредителка
  • ръзпуредителкъ
  • ръзпуредитилка
  • ръзпуредитилкъ
  • ръзпуридителка
  • ръзпуридителкъ
  • ръзпуридитилка
  • ръзпуридитилкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. раз-по-ре-ди-тел-ка
членувано раз-по-ре-ди-тел-ка-та
мн.ч. раз-по-ре-ди-тел-ки
членувано раз-по-ре-ди-тел-ки-те
звателна форма