разпокъсаност

Речник на българския език

разпокъ̀саност съществително име, женски род (тип 49) редактиране

Значение

разпокъсаността, само ед., ж. Липса на единство, на цялостност. Разпокъсаност на земите. Разпокъсаност на мислите.

Грешни изписвания (31)

  • разпокъсануст
  • разпокъсъност
  • разпокъсънуст
  • разпукъсаност
  • разпукъсануст
  • разпукъсъност
  • разпукъсънуст
  • ръзпокъсаност
  • ръзпокъсануст
  • ръзпокъсъност
  • ръзпокъсънуст
  • ръзпукъсаност
  • ръзпукъсануст
  • ръзпукъсъност
  • ръзпукъсънуст
  • разпокъсанос
  • разпокъсанус
  • разпокъсънос
  • разпокъсънус
  • разпукъсанос
  • разпукъсанус
  • разпукъсънос
  • разпукъсънус
  • ръзпокъсанос
  • ръзпокъсанус
  • ръзпокъсънос
  • ръзпокъсънус
  • ръзпукъсанос
  • ръзпукъсанус
  • ръзпукъсънос
  • ръзпукъсънус

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. раз-по-къ-са-ност
членувано раз-по-къ-са-ност-та
мн.ч. раз-по-къ-са-нос-ти
членувано раз-по-къ-са-нос-ти-те
звателна форма