работодателка

Речник на българския език

работода̀телка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. работодателки, ж. Жена работодател.

Грешни изписвания (31)

  • работодателкъ
  • работодатилка
  • работодатилкъ
  • работудателка
  • работудателкъ
  • работудатилка
  • работудатилкъ
  • рабутодателка
  • рабутодателкъ
  • рабутодатилка
  • рабутодатилкъ
  • рабутудателка
  • рабутудателкъ
  • рабутудатилка
  • рабутудатилкъ
  • ръботодателка
  • ръботодателкъ
  • ръботодатилка
  • ръботодатилкъ
  • ръботудателка
  • ръботудателкъ
  • ръботудатилка
  • ръботудатилкъ
  • ръбутодателка
  • ръбутодателкъ
  • ръбутодатилка
  • ръбутодатилкъ
  • ръбутудателка
  • ръбутудателкъ
  • ръбутудатилка
  • ръбутудатилкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. ра-бо-то-да-тел-ка
членувано ра-бо-то-да-тел-ка-та
мн.ч. ра-бо-то-да-тел-ки
членувано ра-бо-то-да-тел-ки-те
звателна форма