протоколиране

Речник на българския език

протоколѝране съществително име, среден род (тип 71) редактиране

Значение

Грешни изписвания (15)

  • протоколиръне
  • протокулиране
  • протокулиръне
  • протуколиране
  • протуколиръне
  • протукулиране
  • протукулиръне
  • прутоколиране
  • прутоколиръне
  • прутокулиране
  • прутокулиръне
  • прутуколиране
  • прутуколиръне
  • прутукулиране
  • прутукулиръне

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. про-то-ко-ли-ра-не
членувано про-то-ко-ли-ра-не-то
мн.ч. про-то-ко-ли-ра-ния
членувано про-то-ко-ли-ра-ни-я-та