просторечие

Речник на българския език

просторечие съществително име, среден род (тип 72) редактиране

Значение

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. прос-то-ре-чие
членувано прос-то-ре-чи-е-то
мн.ч. прос-то-ре-чия
членувано прос-то-ре-чи-я-та