пророк

Речник на българския език

проро̀к съществително име, мъжки род (тип 14a) редактиране

Значение

мн. пророци, м.
1. Човек, който пророкува.
2. В религията — лице, което говори от името на бога и предвестява бъдещи събития. Пророк Даниил.прил. пророчески, пророческа, пророческо, мн. пророчески.

Грешни изписвания (1)

  • прурок

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. про-рок
непълен член про-ро-ка
пълен член про-ро-кът
мн.ч. про-ро-ци
членувано про-ро-ци-те
бройна форма про-ро-ци
звателна форма про-ро-ко