пропедевтика

Речник на българския език

пропедѐвтика съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

ж., само ед. Спец. Предварителен елементарен курс, въвеждащ в някоя наука; увод.прил. пропедевтичен, пропедевтична, пропедевтично, мн. пропедевтични.

Грешни изписвания (31)

  • пропедефтика
  • пропедевтека
  • пропедевтекъ
  • пропедевтикъ
  • пропедефтека
  • пропедефтекъ
  • пропедефтикъ
  • пропидевтека
  • пропидевтекъ
  • пропидевтика
  • пропидевтикъ
  • пропидефтека
  • пропидефтекъ
  • пропидефтика
  • пропидефтикъ
  • прупедевтека
  • прупедевтекъ
  • прупедевтика
  • прупедевтикъ
  • прупедефтека
  • прупедефтекъ
  • прупедефтика
  • прупедефтикъ
  • прупидевтека
  • прупидевтекъ
  • прупидевтика
  • прупидевтикъ
  • прупидефтека
  • прупидефтекъ
  • прупидефтика
  • прупидефтикъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. про-пе-дев-ти-ка
членувано про-пе-дев-ти-ка-та
мн.ч. про-пе-дев-ти-ки
членувано про-пе-дев-ти-ки-те
звателна форма