проблематика

Речник на българския език

проблема̀тика съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

ж., само ед. Съвкупност от проблеми в дадена област.

Грешни изписвания (15)

  • проблематека
  • проблематекъ
  • проблематикъ
  • проблиматека
  • проблиматекъ
  • проблиматика
  • проблиматикъ
  • прублематека
  • прублематекъ
  • прублематика
  • прублематикъ
  • прублиматека
  • прублиматекъ
  • прублиматика
  • прублиматикъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. проб-ле-ма-ти-ка
членувано проб-ле-ма-ти-ка-та
мн.ч. проб-ле-ма-ти-ки
членувано проб-ле-ма-ти-ки-те
звателна форма