препинателен

Речник на българския език

препина̀телен прилагателно име (тип 79) редактиране

Значение

препинателна, препинателно, мн. препинателни, прил.
Препинателен знак.Спец. Знак, който служи за отделяне на синтактични конструкции в писмената реч.

Грешни изписвания (15)

  • препенателен
  • препенателин
  • препенатилен
  • препенатилин
  • препинателин
  • препинатилен
  • препинатилин
  • припенателен
  • припенателин
  • припенатилен
  • припенатилин
  • припинателен
  • припинателин
  • припинатилен
  • припинатилин

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед. ч. м. р. пре-пи-на-те-лен
непълен член пре-пи-на-тел-ния
пълен член пре-пи-на-тел-ни-ят
ж. р. пре-пи-на-тел-на
членувано пре-пи-на-тел-на-та
ср. р. пре-пи-на-тел-но
членувано пре-пи-на-тел-но-то
мн. ч. пре-пи-на-тел-ни
членувано пре-пи-на-тел-ни-те