практикант

Речник на българския език

практика̀нт съществително име, мъжки род (тип 7) редактиране

Значение

мн. практика̀нти, м. Човек, който практикува.

Грешни изписвания (3)

  • практекант
  • пръктекант
  • пръктикант

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. прак-ти-кант
непълен член прак-ти-кан-та
пълен член прак-ти-кан-тът
мн.ч. прак-ти-кан-ти
членувано прак-ти-кан-ти-те
бройна форма прак-ти-кан-та
звателна форма