похитителка

Речник на българския език

похитѝтелка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. похитѝтелки, ж. Жена похитител.

Грешни изписвания (15)

  • похетителка
  • похетителкъ
  • похетитилка
  • похетитилкъ
  • похитителкъ
  • похититилка
  • похититилкъ
  • пухетителка
  • пухетителкъ
  • пухетитилка
  • пухетитилкъ
  • пухитителка
  • пухитителкъ
  • пухититилка
  • пухититилкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-хи-ти-тел-ка
членувано по-хи-ти-тел-ка-та
мн.ч. по-хи-ти-тел-ки
членувано по-хи-ти-тел-ки-те
звателна форма