поробителка

Речник на българския език

поробѝтелка съществително име, женски род (тип 41) редактиране

Значение

мн. поробѝтелки, ж. Жена поробител.

Грешни изписвания (15)

  • поробителкъ
  • поробитилка
  • поробитилкъ
  • порубителка
  • порубителкъ
  • порубитилка
  • порубитилкъ
  • пуробителка
  • пуробителкъ
  • пуробитилка
  • пуробитилкъ
  • пурубителка
  • пурубителкъ
  • пурубитилка
  • пурубитилкъ

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-ро-би-тел-ка
членувано по-ро-би-тел-ка-та
мн.ч. по-ро-би-тел-ки
членувано по-ро-би-тел-ки-те
звателна форма