помощник-детективче

Речник на българския език

помо̀щник-детективче съществително име, среден род (тип 65) редактиране

Значение

Грешни изписвания (31)

  • помощнек-детектевче
  • помощнек-детективче
  • помощнек-детиктевче
  • помощнек-детиктивче
  • помощнек-дитектевче
  • помощнек-дитективче
  • помощнек-дитиктевче
  • помощнек-дитиктивче
  • помощник-детектевче
  • помощник-детиктевче
  • помощник-детиктивче
  • помощник-дитектевче
  • помощник-дитективче
  • помощник-дитиктевче
  • помощник-дитиктивче
  • пумощнек-детектевче
  • пумощнек-детективче
  • пумощнек-детиктевче
  • пумощнек-детиктивче
  • пумощнек-дитектевче
  • пумощнек-дитективче
  • пумощнек-дитиктевче
  • пумощнек-дитиктивче
  • пумощник-детектевче
  • пумощник-детективче
  • пумощник-детиктевче
  • пумощник-детиктивче
  • пумощник-дитектевче
  • пумощник-дитективче
  • пумощник-дитиктевче
  • пумощник-дитиктивче

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-мощ-ник-де-тек-тив-че
членувано по-мощ-ник-де-тек-тив-че-то
мн.ч. по-мощ-ник-де-тек-тив-че-та
членувано по-мощ-ник-де-тек-тив-че-та-та