поло

Речник на българския език

по̀ло съществително име, среден род (тип 65) редактиране

Значение

ср., само ед. Английска спортна игра с топка, при която играчите са на коне.



мн. по̀ла, ср.
1. Висока яка по врата.
2. Блуза с такава яка. Купувам си поло.



ср., само ед. Бърз испански танц.

Грешни изписвания (1)

  • полу

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-ло
членувано по-ло-то
мн.ч. по-ло-та
членувано по-ло-та-та