политик

Речник на българския език

политѝк съществително име, мъжки род (тип 14a) редактиране

Значение

мн. политѝци, м.
1. Човек, който се занимава с политика. Далновиден политик.
2. Прен. Човек, който постъпва умело, с усет, с такт.

Грешни изписвания (3)

  • полетик
  • пулетик
  • пулитик

Словоформи

С дефиси (къси тирета) са показани възможностите за сричкопренасяне.

ед.ч. по-ли-тик
непълен член по-ли-ти-ка
пълен член по-ли-ти-кът
мн.ч. по-ли-ти-ци
членувано по-ли-ти-ци-те
бройна форма по-ли-ти-ци
звателна форма по-ли-ти-ко